Ar-Home+ odpowie najprościej – ODPOWIEDNIĄ do zapotrzebowania budynku na ciepło. Moc grzewcza pompy ciepła powinna zaspokoić zapotrzebowanie energetyczne budynku dla danej strefy klimatycznej, w której pracuje urządzenie.

Przy doborze pompy ciepła obliczamy projektowe obciążenie cieplne i precyzyjnie dobieramy pompę ciepła i jej moc.

Często firmy instalacyjne idą na skróty i szacują "na oko" posługując się ogólnie przyjętym wskaźnikiem – 50 W/m2 dla nowych domów. Niestety, w taki sposób wyliczona moc pompy ciepła często jest niedoszacowana i zaczyna brakować energii cieplnej już w okolicach – 5˚C. Powoduje to wcześniejsze uruchamianie grzałki elektrycznej i wzrost kosztów eksploatacyjnych. Przewymiarowanie mocy pompy ciepła także nie wpływa dobrze na jej pracę, ponieważ działa w krótkich lecz częstych cyklach co skraca żywotność sprężarki i zwiększa się pobór energii elektrycznej w momencie jej uruchamiania. Poza tym przewymiarowana jednostka jest droższa.

Należy wziąć pod uwagę to, że obliczenia wykonywane są dla konkretnych stref klimatycznych przyjmując najniższe temperatury w danej strefie a te występują zaledwie kilka dni w roku. W większej części sezonu grzewczego temperatury są wyższe, więc straty ciepła budynku i związane z tym zapotrzebowanie na moc niższe.

Wystarczy, że pompa ciepła zaspokoi zapotrzebowanie cieplne budynku do temperatury około -10˚C a zintegrowana z urządzeniem grzałka elektryczna o mocy 6-9 kW wspomoże ogrzewanie zaledwie przez kilka dni w roku, jak temperatura powietrza spadnie poniżej -10˚C.

Wspomaganie za pomocą grzałki elektrycznej pomijamy w przypadku kotłowni modernizowanej w której użytkownik nie rezygnuje z istniejącego źródła ciepła typu kocioł stałopalny, kominek z płaszczem wodnym itp

Każdy, kto myśli o zakupie pompy ciepła chciałby wybrać najbardziej efektywne urządzenie – to zrozumiałe.

Efektywność pomp ciepła określa się za pomocą współczynnika wydajności COP. Im jest wyższy ten współczynnik, tym mniej energii elektrycznej jest potrzebne do osiągnięcia tej samej ilości ciepła.

CCOP zależy od dwóch temperatur – dolnego źródła ciepła, załóżmy powietrza oraz temperatury zasilania instalacji, załóżmy ogrzewania podłogowego. Wartość temperatury powietrza trudno jest przewidzieć, ponieważ jest niestabilna, dlatego COP jest chwilową efektywnością pompy ciepła w danych warunkach pogodowych. Temperatura zasilania ma również istotny wpływ na wartość COP. Inne (niższe) będzie dla domu posiadającego grzejniki z temperaturą zasilania 45˚C, a inne dla domu sąsiedniego wyposażonego w instalację ogrzewania podłogowego z temperaturą zasilania 30˚C (wyższe). COP wzrasta wraz ze wzrostem temperatury dolnego źródła (np. powietrza) i spadkiem temperatury zasilania instalacji.

Producenci najczęściej informują jaki COP uzyskują ich urządzenia w określonych warunkach tj. 7/35, gdzie 7˚C to temperatura dolnego źródła a 35˚C to temperatura zasilania instalacji. Porównanie efektywności urządzeń różnych producentów ma sens tylko wtedy, kiedy do porównania przyjmujemy te same wartości.

Bardziej miarodajny niż COP jest SCOP czyli sezonowy współczynnik efektywności określający tak samo stosunek energii elektrycznej pobranej przez urządzenie do energii cieplnej wytworzonej, jednak w ciągu roku. Nie jest wartością chwilową. Uwzględnia zmieniające się warunki pracy.

W bardziej rozbudowanych układach stosuje się zasobnik buforowy o pojemności dostosowanej do wymogów instalacji. Jego zadaniem jest optymalizacja bezwładności cieplnej systemu. Celowość stosowania bufora jako elementu zwiększającego bezwładność cieplną układu jest dyskusyjna w przypadku gdy pompa ciepła zasila instalację ogrzewania podłogowego ułożoną w całym domu. Masywny jastrych sam ma bowiem dużą pojemność cieplną, dzięki której wychładzanie pomieszczeń następuje powoli. Natomiast w sytuacji kiedy na ogrzewaniu podłogowym zastosowane zostało sterowanie temperaturą w poszczególnych pomieszczeniach z wykorzystaniem elektrozaworów to bezwzględnie powinno się zastosować w instalacji bufor c.o. do utrzymania zrównoważenia hydraulicznego.

Co innego w instalacjach ze zwykłymi grzejnikami, których bezwładność jest nie wielka, lub w systemach biwalentnych w których pompa ciepła współpracuje jeszcze z innymi źródłami ciepła, takimi jak kominek z płaszczem wodnym, bo wytwarzane przez nie ciepło musi być akumulowane.

Najczęściej pompy ciepła składają się z dwóch części – jedna do zamontowania w domu a druga na zewnątrz.

Jednostka zewnętrzna to urządzenie odbierające ciepło z otoczenia w którym się znajduje, tj. gruntu, wody lub z powietrza.

Natomiast element wewnętrzny odpowiedzialny jest za przekazanie już energii cieplnej na instalację CWU oraz CO. Może być zintegrowany ze zbiornikiem CWU lub jako oddzielny moduł.

Działanie pompy ciepła to nic innego jak proces przemian termodynamicznych w obiegu dolnego i górnego źródła oraz chłodniczym. Obieg chłodniczy składający się ze skraplacza, sprężarki, parownika oraz zaworu rozprężnego łączy dolne źródło z górnym. Sprawność pompy ciepła zależna jest między innymi od temperatury dolnego źródła, wody, gruntu albo powietrza. Im wyższa jest jego temperatura tym sprawność pompy ciepła wzrasta.

Sprawność wszystkich pomp ciepła określa się za pomocą współczynnika COP. Jest to stosunek energii elektrycznej pobranej przez pompę ciepła do energii cieplnej uzyskanej przez pompę ciepła.

Pompy ciepła służą do współpracy z instalacjami c.o. i c.w.u. oraz ciepła technologicznego wykorzystywanego do ogrzewania nadmuchowego.

Pompa ciepła działa efektywnie jeśli jej COP jest wysokie, czyli w sytuacji kiedy różnica temperatury źródła górnego i dolnego jest niewielka. To wymaganie powoduje, że pompy ciepła są odpowiednim źródłem dla systemów ogrzewania niskotemperaturowego ( na przykład podłogówki) oraz systemów przygotowania c.w.u.

Z technicznego punktu widzenia pompa ciepła może pracować również z grzejnikami, lecz ekonomicznie taka instalacja jest nieuzasadniona. Aby stworzyć komfortową temperaturę w pomieszczeniach, grzejniki zasilane wodą o niskim parametrze, odpowiednim do efektywnej pracy pompy ciepła, musiałyby mieć znacznie większą powierzchnię niż te zasilane wodą o parametrach charakterystycznych dla kotłów, czyli 70-80˚C. Byłyby droższe i – ze względu na duże gabaryty – trudniej byłoby je estetycznie umiejscowić.

Ogrzewanie podłogowe zasilane wodą grzewczą o temperaturze 35˚C oraz ścienne – mniej popularne, ale działające na podobnych zasadach i zasilane także wodą o podobnych parametrach – sprawdzą się znacznie lepiej niż grzejniki. Odpowiednia będzie także instalacja ogrzewania nadmuchowego, w której powietrze nagrzewa się maksymalnie do 40˚C.

W systemie grzewczym z pompą ciepła wykorzystywaną zarówno do c.o. jak i c.w.u. stosuje się zawór trójdrogowy zapewniający priorytet podgrzewania ciepłej wody w zasobniku.

Do instalacji wentylacyjnej można podłączyć jednostkę chłodzącą ARTIC lub gruntowy wymiennik ciepła. Nie rekomendujemy jednak podłączenia do instalacji rekuperacji urządzeń klimatyzacyjnych, których zasada działania jest zupełnie inna i bezpiecznie jest, jak działają one niezależnie od systemu wentylacyjnego.

Planując jednak w domu rekuperację i klimatyzację, należy odpowiednio zaprojektować punkty nawiewne i wywiewne rekuperacji oraz nawiewy z klimatyzacji, by obie te instalacje wspomagały się, a nie przeszkadzały sobie.

AR-Home+ zajmuje się również montażem klimatyzacji w domach z rekuperacją.

Wyłącznie na podstawie powierzchni domu nie można podać ceny na montaż systemu rekuperacji. Do dokonania skutecznej i miarodajnej wyceny niezbędne jest przesłanie rzutów każdej z kondygnacji budynku i jego przekrojów. Dane te muszą zawierać wszelkie wymiary budynku oraz opis przeznaczenia poszczególnych pomieszczeń.

Doświadczony doradca AR-Home+ będzie oczywiście znał przedział cenowy dla określonej powierzchni budynku, który może wstępnie oszacować podczas rozmowy. Do wykonania oferty zawierającej bardzo zbliżoną do ostatecznej cenę systemu rekuperacji, trzeba będzie wyliczyć między innymi wstępne zapotrzebowanie poszczególnych pomieszczeń na powietrze wentylacyjne i wstępną trasę prowadzenia instalacji. Koszt montażu rekuperacji w dwóch identycznych domach o tej samej powierzchni, gdzie w pierwszym są trzy łazienki, a w drugim tylko jedna, może znacznie różnić się ceną.

Polecamy bezpośredni kontakt z nami lub złożenie zapytania o montaż rekuperacji.

Ofertę na montaż rekuperacji najlepiej jest zamówić jak najwcześniej. Dzięki podjęciu decyzji o montażu rekuperacji, gdy dom jest na etapie projektowym: Unikniesz budowy kominów do wentylacji grawitacyjnej (przy rekuperacji są one zbędne) Zaoszczędzisz na zakupie okien ze skrzydłami (część z nich będzie mogła posiadać tzw. szklenia stałe – dużo tańsze w zakupie i dające więcej światła) Przewidzisz idealne pomieszczenie na montaż rekuperatora: z daleka od sypialni, z dobrym dostępem serwisowym, w zaizolowanym pomieszczeniu Zoptymalizujesz trasę prowadzenia instalacji, dzięki czemu zabudowa kanałów stanie się niepotrzebna Przewidzisz optymalną grubość stropu, by ukryć w niej całą bądź część instalacji Usytuujesz w optymalnym i zgodnym z przepisami miejscu czerpnię i wyrzutnię powietrza Zaprojektujesz otwory w stropach na kanały: unikniesz dzięki temu późniejszego kucia czy wiercenia Rozważ również zakup projektu domu, który nie ma innej wentylacji niż rekuperacja. Oznacza to, że wszystkie jego elementy: grubość stropu, ilości szachtów kominowych, stolarka okienna i drzwiowa, wentylacja garażu i kotłowni, bilans energetyczny budynku, zapotrzebowanie na ciepło, moc systemu grzewczego, zostały dopasowane pod kątem rekuperacji.

Rekuperator montuje się go na zaizolowanym poddaszu, w kotłowni lub w garażu. Może to być również garderoba lub inne pomieszczenie gospodarcze. Należy przy tym pamiętać, że temperatura powietrza w pomieszczeniu, w którym stoi urządzenie nie może być zimą niższa niż 8 stopni C.

Optymalny moment na montaż kanałów to stan surowy zamknięty, przed tynkami. Jednak najlepiej jest rozpocząć, kiedy dom jest jeszcze na etapie projektu lub na etapie fundamentów. Można wtedy przewidzieć i wykonać np. przejścia przez fundamenty do montażu gruntowego wymiennika ciepła.

Jednocześnie jednak montaż rekuperacji jest możliwy na każdym etapie budowy domu.

Klimatyzator powinien być dostosowany swoją mocą do pomieszczenia w którym pracuje. By chłodzenie było efektywne na jedno pomieszczenie powinna przypadać jedna jednostka wewnętrzna.

Działanie klimatyzatora jest podobne do domowej lodówki. W skład klimatyzatora wchodzą następujące elementy: dwa wymienniki ciepła, czyli parownik zainstalowany wewnątrz, skraplacz zainstalowany na zewnątrz, wentylatory zainstalowane na wymiennikach ciepła, sprężarka oraz element rozprężny.

Czynnik termodynamiczny (chłodniczy) przepływa przez parownik odbierając ciepło z pomieszczenia natomiast w skraplaczu oddaje ciepło do otoczenia. Sprężarka i element rozprężny umożliwiającą krążenie czynnika i przejście w fazę ciekłą lub gazową. Wentylatory zainstalowane na parowniku i skraplaczu wymuszają przepływ powietrza przez te wymienniki ciepła zwiększając proces wymiany ciepła.

Obecnie klimatyzacja w pracy, biurze, w aucie lub w centrum handlowym, a nawet coraz częściej i w domu uznawana jest za rzecz dobrą, a czasami wręcz niezbędną. Niestety nie brakuje opinii, że klimatyzacja szkodzi zdrowiu i może wywoływać różne problemy ze zdrowiem.

Klimatyzacja wymienia powietrza i wentyluje pomieszczenie oraz utrzymuje temperaturę na stałym poziomie, bez względu na temperaturę jaka panuje na zewnątrz. Klimatyzacja pobiera powietrze z pomieszczania i oziębia je, a dodatkowo odpowiednio nawilża, po czym wypuszcza z powrotem do pomieszczenia.

Nowoczesne klimatyzatory nie są szkodliwe dla zdrowia, ale wręcz ułatwiają życie osobom chorym na alergię. Urządzenia te wyposażone są w specjalne filtry powietrza, które usuwają z niego kurz, roztocza, sierść zwierząt lub pyłki kwiatów. W związku z powyższym to nie klimatyzacja jest szkodliwa dla zdrowia, tylko złe jej wykorzystanie. Należy pamiętać, że nie wystarczy zainstalować klimatyzację w domu czy w budynku, lecz należy także o nią właściwie dbać. Dopiero niezadbana klimatyzacja może mieć szkodliwy wpływ dla naszego zdrowia.

W pomieszczeniach, w których pracuje klimatyzacja, zazwyczaj panuje suche powietrze. Niska wilgotność działa niekorzystnie na skórę i błony śluzowe dróg oddechowych. To może prowadzić do suchości skóry i śluzówek, a w konsekwencji do zanikowych nieżytów górnych dróg oddechowych. Mogą wtedy wystąpić objawy: drapanie w gardle, chrząkanie, uczucie jakiejś przeszkody w gardle podczas przełykania. Może też pojawić się kaszel, chrypka, a nawet duszności u astmatyków. Pomocne jest częste popijanie wody małymi łykami. To pomoże ograniczyć uczucie zaschnięcia w gardle, a także może zmniejszyć ryzyko infekcji. Natomiast problem suchości nosa można rozwiązać poprzez płukanie nosa i zatok roztworem chlorku sodu.

W celu uniknięcia osłabienia odporności oraz częstego łapania infekcji należy odpowiednio dbać o klimatyzację, jak również ważne jest nie przesadzanie z obniżaniem temperatury. Pamiętajmy, że należy właściwie ustawiać temperaturę oraz wilgotność w klimatyzatorze, jak również często czyścić filtry i okresowo je zmieniać.

Klimatyzacja sama w sobie nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Należy wyraźnie podkreślić, że to nieodpowiednio albo zbyt rzadko czyszczona klimatyzacja stanowi zagrożenie. Będzie to głównie odczuwalne przez osoby cierpiące na alergie lub astmę. W klimatyzacji, która jest nieodpowiednio serwisowana mogą rozwijać się grzyby (pleśnie), ponieważ wilgotne środowisko sprzyja w ich namnażaniu. To właśnie różne infekcje grzybicze są największym zagrożeniem klimatyzacji.

Osoby przebywające wiele godzin dziennie w klimatyzowanych pomieszczeniach czasami mają problemy z oczami, ponieważ suche powietrze wysusza spojówki. To może prowadzić do zespołu suchego oka. Pomocne mogą okazać się sztuczne łzy, gdy oczy pieką, swędzą i szczypią. One przynoszą ulgę działając nawilżająco.

Podsumowując temat zdrowej klimatyzacji:
Klimatyzację tak w domu czy biurze lub w aucie należy regularnie czyścić preparatami grzybobójczymi oraz wymieniać filtry zgodnie z zaleceniami sprzedawcy. Klimatyzacja będzie bezpieczna dla zdrowia, gdy będzie czyszczona średnio raz na dwa tygodnie, a filtry będą okresowo wymieniane. Należy to robić, ponieważ skraplająca się z powietrza woda na podzespołach klimatyzacji zawiera grzyby oraz bakterie, a wilgotne środowisko wnętrza klimatyzatora jest doskonałym miejscem ich dalszego rozwoju. Ważny jest także odpowiedni dobór temperatur. Klimatyzacja powinna być ustawiona na właściwą temperaturę – zimą jest to 21-22° C, a latem około 19-20° C. Jednakże ważniejsza niż sama wysokość temperatury jest różnica pomiędzy temperaturą w pomieszczeniu a tą panującą na zewnątrz. Różnica ta nie powinna być większa niż 6 stopni. W czasie dużych upałów, gdzie temperatura przekracza 30 stopni, nie powinniśmy schładzać pomieszczenia do temperatury niższej niż 24° C. Różnica między temperaturą w pomieszczeniu z klimatyzacją, a temperaturą na zewnątrz, nie powinna być większa niż 6 stopni. Duża różnica temperatur to jeden ze szkodliwych czynników, który może wywołać:
– szok termiczny, – osłabienie funkcji układu odpornościowego, czyli spadek odporności, a więc zwiększenia podatności na choroby.

Należy także raz na jakiś czas wietrzyć pomieszczenie przy wyłączonej klimatyzacji. Warto też zwrócić uwagę na nawiew klimatyzatora, aby wiał bezpośrednio na ludzi. Należy unikać siedzenia w zimnym przeciągu. Na koniec kilka słów o klimatyzacji w samochodach. Nie powinno się wsiadać do nagrzanego pojazdu. Najpierw należy dobrze przewietrzyć auto, czy to otwierając wszystkie drzwi lub okna, a klimatyzację uruchomić dopiero po przewietrzeniu i zamknięciu okien i drzwi. Należy także zadbać aby strumień powietrza był skierowany na szybę, dach lub boki, czyli aby nawiew nie był skierowany bezpośrednio na twarz i szyję. Także różnica temperatur pomiędzy wnętrzem auta a temperaturą zewnętrzną nie powinna być większa niż 6° C. Ostatnia rzeczą, o której warto pamiętać, to aby pod koniec podróży zwiększyć powoli temperaturę w pojeździe, tak aby uniknąć narażenia organizmu na dużą różnicę temperatur, gdy opuścimy auto.

Optymalna temperatura dla człowieka wynosi ok 20°C. Gdy jest zbyt gorąco spada wydajność umysłowa i rytm pracy, pogarsza się samopoczucie. Zastosowanie nowoczesnych urządzeń klimatyzacyjnych pozwala na wytworzenie czystego, zdrowego i świeżego powietrza, usuwając z niego nadmiar wilgoci i zapobiegając pojawieniu się mikrobakterii.

Jeżeli mają Państwo pytania zapraszamy do kontaktu telefonicznego 602-405-111 lub mail biuro@ar-home.pl

Na często zadawane pytanie, pompa ciepła czy kocioł gazowy, nie ma prostej odpowiedzi, ponieważ zależy ona od konkretnych warunków i możliwości, jakie stwarza konkretny przypadek. Można jednak pokusić się o odpowiedź przy pewnych założeniach brzegowych. Oto one:

Sprawność produkcji ciepła
Jeżeli na działce jest dostępny gaz przewodowy (ziemny), to ekonomicznie opłacalnym będzie skorzystanie z kotła gazowego kondensacyjnego, ponieważ relacja ceny urządzeń do kosztu energii jest korzystniejsza. Oznacza to, że kocioł kondensacyjny jest tańszy w zakupie od równoważnego rozwiązania z pompą ciepła (przeciętnie cena całkowita zakupu rozwiązania z pompą ciepła będzie około trzykrotnie wyższa od kotłowni gazowej). Ponadto, różnica w cenie dostarczonego ciepła jest na tyle niewielka, że przy obecnych cenach (sierpień 2020 r.), że należy zakładać jak wyżej.

Sprawność pompy ciepła zależy silnie od warunków, w jakich pracuje. Im większa różnica temperatur pomiędzy miejscem, z którego ciepło pobiera, a do którego oddaje, tym mniejsza sprawność, czyli wyższy cena za pozyskanie ciepło. W takiej sytuacji spada również moc pompy, co oznacza, że wymaga ona wspomagania przez inne źródło ciepła np. grzałki elektryczne. Tego rodzaju ograniczenie dotyczy również kotłów gazowych, których sprawność także zależy od temperatury wody grzewczej, ale w nieporównanie mniejszym stopniu.

Żywotność urządzeń. Oczekiwana żywotność kotła jest w większości przypadków krótsza niż pompy ciepła. Wynika to z faktu, że w kotle gazowym dochodzi do spalania paliwa, wytwarzania spalin oraz kondensatu. To opiera się o szereg zjawisk fizycznych i reakcji chemicznych, do których dochodzi w komorze spalania, układzie spalinowym, odprowadzeniu kondensatu. Nie pozostaje to bez wpływu na żywotność urządzania. Producenci określają ją na około 15 lat, dla koła kondensacyjnego i 20 lat przy pompie ciepła.

Poprawnie działający układ z pompą ciepła będzie niemalże bezobsługowy, a kocioł gazowy wymaga opieki i okresowych przeglądów. Wynika to z faktu, że pompa ciepła nie spala i nie przetwarza żadnego paliwa, dlatego w jej wnętrzu nie odkładają się np. osady — produkty przemian chemicznych. W kotle trzeba je okresowo czyścić. Dobrze działający kocioł kondensacyjny pozostawiony bez fachowego przeglądu na przykład przez 5 lat będzie w zasadzie nadawał się już do gruntownego remontu. Pompa ciepła po takim zaniedbaniu może nadal pracować i będzie prawdopodobnie w niezłej formie. Pompa ciepła wykorzystuje energię elektryczną do "pompowania" ciepła do budynku, daje tym samym możliwość zużycia prądu wyprodukowanego przez fotowoltaikę, do celów ogrzewania. Kocioł gazowy nie ma takiej możliwości.

Pompa ciepła pracując w trybie rewersyjnym (chłodzi, zamiast grzać), może dostarczyć do budynku, na przykład w lecie, chłód zamiast ciepła. Oznacza to, że jest ona w stanie, po odpowiednim przygotowaniu instalacji wewnętrznych do jego odbioru (np. przez chłodzenie powierzchniowe), uczestniczyć w chłodzeniu budynku. Kocioł gazowy nie daje takiej możliwości.

Możliwości urządzenia Praca w nieoptymalnych warunkach, na przykład przy niskim odbiorze ciepła przez budynek, drastycznie skróci żywotność głównego elementu pompy ciepła, jakim jest sprężarka. Dzieje się tak dlatego, że pompa jest zmuszana do wyłączenia, zanim osiągnie prawidłowe parametry pracy oraz ponownie załączana po krótkiej przerwie (tzw. taktowanie). Prowadzi to do przegrzewania głowicy sprężarki, a w konsekwencji przedwczesnego jej zużycia. Konstrukcja kotła gazowego sprawa, że jest on mniej wrażliwy na uszkodzenia spowodowane przez krótkie cykle pracy.

Kocioł gazowy jest gotowy do pracy w pełnym spektrum swoich możliwości niezależnie od warunków. To znaczy, że może szybko dostarczyć dużą ilość ciepła, podgrzewając wodę jednocześnie do wysokiej temperatury, na przykład przy intensywnym przygotowywaniu ciepłej wody użytkowej. Szczególnie odczuwalne jest to w sytuacji gdy użytkownicy korzystają z kąpieli jednocześnie lub jeden po drugim. Pompa ciepła dostarcza ciepło spokojniej i najsprawniej przy niskich temperaturach wody grzewczej.

To, co znajduje się powyżej to krótkie podsumowanie zalet i wad, jakie posiadają pompa ciepła czy kocioł gazowy. Nie wyczerpuję ono w żadnym wypadku bogatego wachlarza możliwości konfiguracji źródeł ciepła dla budynków. 2. Dlaczego skorzystać z elektronicznego sterowania ogrzewaniem podłogowym? Zastosowanie, w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym, systemu elektronicznego sterowania pozwala na precyzyjne dopasowanie temperatury do bieżących oczekiwań.

W skład systemu wejdą:
regulatory temperatury, termostaty montowane w pomieszczeniach, sterowniki montowane w szafkach razem z rozdzielaczami do ogrzewania, siłowniki ograniczające ogrzewanie w danym pomieszczeniu, Działanie systemu, racjonalizuje wykorzystanie energii cieplnej, w myśl zasady, że skoro nie trzeba grzać, bo została już osiągnięta właściwa temperatura, to nie ma również potrzeby pompowania wody w ten fragment podłogi. Zapobiega to oczywistemu marnowaniu ciepła, traconego przy przegrzewaniu pomieszczeń, ale również marnowaniu energii elektrycznej przez pompę.

Zaletą takiego systemu jest to, że po osiągnięciu, we wszystkich pomieszczeniach, zadanej temperatury, system grzewczy przejdzie automatycznie w stan oczekiwania, wyłączając wszystkie urządzenia. Uśpienie takie będzie trwało do ponownego pojawienia się potrzeby grzania w którymkolwiek z pomieszczeń.

Zastosowanie, w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym, systemu elektronicznego sterowania pozwala na precyzyjne dopasowanie temperatury do bieżących oczekiwań.

W skład systemu wejdą:
regulatory temperatury, termostaty montowane w pomieszczeniach, sterowniki montowane w szafkach razem z rozdzielaczami do ogrzewania, siłowniki ograniczające ogrzewanie w danym pomieszczeniu, Działanie systemu, racjonalizuje wykorzystanie energii cieplnej, w myśl zasady, że skoro nie trzeba grzać, bo została już osiągnięta właściwa temperatura, to nie ma również potrzeby pompowania wody w ten fragment podłogi. Zapobiega to oczywistemu marnowaniu ciepła, traconego przy przegrzewaniu pomieszczeń, ale również marnowaniu energii elektrycznej przez pompę.

Zaletą takiego systemu jest to, że po osiągnięciu, we wszystkich pomieszczeniach, zadanej temperatury, system grzewczy przejdzie automatycznie w stan oczekiwania, wyłączając wszystkie urządzenia. Uśpienie takie będzie trwało do ponownego pojawienia się potrzeby grzania w którymkolwiek z pomieszczeń.

Ogrzewanie podłogowe pod łóżkiem lub w sypialni? Naszym zdaniem instalacje ogrzewania podłogowego najkorzystniej jest stosować we wszystkich pomieszczeniach budynku, z oczywistym wyłączeniem pomieszczeń nieogrzewanych. Inwestorów często nurtuje pytanie czy nie będzie dla nich lepiej, gdy wybiorą w sypialniach tradycyjne ogrzewanie grzejnikowe, a w pozostałych pomieszczeniach podłogowe? Jest również druga wersja tego pytania, a mianowicie czy układać rury i ogrzewanie podłogowe pod łóżkiem? Zatem, co przemawia za tym, aby wszędzie stosować ogrzewanie podłogowe?



Sytuacja ta, jest nieco podobna do dylematu czy rury ogrzewania podłogowego układać pod meblami w kuchni, który omówiliśmy tutaj.

Dla sypialni, najczęściej podnoszonym argumentem bywa informacja o wpływie wody w rurach ogrzewania podłogowego na zdrowie śpiącej osoby. O ile nam wiadomo, żadne poważne badania nie stwierdziły negatywnego wpływu, o który przeciwnicy ogrzewania podłogowego zdają się go oskarżać. Co więcej, wraz z rozszerzaniem grupy użytkowników rośnie świadomość techniczna i argument ten staje się mniej powszechnie wykorzystywany.

Inną sprawą jest nieco inny sposób działania ogrzewania podłogowego i grzejnikowego. To na co warto w tym kontekście zwrócić uwagę to różny czas reakcji ogrzewania. Jeżeli dłuższy czas reakcji uznać za wadę, to jest to w zasadzie jedyna poważna wada ogrzewania podłogowego. Przez czas reakcji rozumieć należy czas oczekiwania od załączenia systemu do osiągnięcia zadanej temperatury. Wada ta, a raczej cecha, przestała mieć tak duże znaczenie, kiedy ogrzewanie podłogowe wyposażymy w system elektronicznej kontroli temperatury.